"Un cappuchiiiiiiiiino!" schalt een mannenstem op het terras. Als ik mijn ogen dicht had gehad, zat ik nu op een piazza in Florence waar een oud heertje in rokkostuum een koffie met het meest romige melkschuim op tafel zet. Maar ik heb mijn ogen niet dicht. Ik zie een slungelige Hollandse jongen die iedere cappuccino ongevraagd voorziet van een beetje Italiaanse flair. En dan bedoel ik echt iedere bestelde cappuccino.
Ik zit vandaag voor het eerst bij Seats2meet waar opgeschoten zzp’ers lekker met elkaar netwerken onder het genot van automatenkoffie en gratis lunch. Ik ben duidelijk nieuw, want nog voor het startsein klinkt, wordt er nerveus met stoelen en tafels geschoven. Als een bijbelse sprinkhanenplaag vliegen ze op het buffet af om alles kaal te vreten wat ze tegenkomen.