Ik moet iets bekennen: ik ben een slecht mens. Terwijl ik net met de laatste kracht vanuit mijn tenen mijn wekelijkse hardlooprondje probeer te halen, word ik nonchalant ingehaald door een man met een babywagen in zijn handen. Hij lacht onschuldig naar me, net zoals zijn baby die vredig ligt te slapen. Het enige wat ik denk is: 'Kom op Joris, sprintje erbij en pootje lappen.'
Heb je weleens dat je ’s ochtends wakker wordt zonder dat je echt wakker wordt? Je ogen zijn open, je hebt je wekker een hengst gegeven maar daar houdt het dan ook bij op. Vandaag had ik zo’n dag. Het beste wat je dan kunt doen is gewoon blijven liggen, in bed pannenkoeken eten en opstaan met een Belgisch biertje. Nu nog iemand die de kruimels opruimt.