Ik moet iets bekennen: ik ben een slecht mens. Terwijl ik net met de laatste kracht vanuit mijn tenen mijn wekelijkse hardlooprondje probeer te halen, word ik nonchalant ingehaald door een man met een babywagen in zijn handen. Hij lacht onschuldig naar me, net zoals zijn baby die vredig ligt te slapen. Het enige wat ik denk is: 'Kom op Joris, sprintje erbij en pootje lappen.'
Nog voordat de coffeeshop officieel open is, lopen ze al naar binnen. Met gebogen hoofd en een capuchon tot over hun wenkbrauwen. “Beste wensen jochie”, zegt de portier. Sommigen geven hem een slap handje, anderen zijn zo stoned dat ze niet eens lijken te weten welk jaar het is, laat staan dat ze de jaarwisseling bewust hebben meegemaakt. Goed voornemen voor volgend jaar.