Ik moet iets bekennen: ik ben een slecht mens. Terwijl ik net met de laatste kracht vanuit mijn tenen mijn wekelijkse hardlooprondje probeer te halen, word ik nonchalant ingehaald door een man met een babywagen in zijn handen. Hij lacht onschuldig naar me, net zoals zijn baby die vredig ligt te slapen. Het enige wat ik denk is: 'Kom op Joris, sprintje erbij en pootje lappen.'
Hij draagt een zwart shirt tot over zijn middel, met voorop een print van een of andere vage rockband, een zwarte heuptas die tot onder zijn kont hangt, en een bos haar die hij waarschijnlijk al even niet gewassen heeft. Zelfverzekerd loopt hij de hoek om. In zijn rechterhand heeft hij een grote doos roomsoesjes, met een bonussticker van de Albert Heijn. Living the life of a rockstar.