Ik moet iets bekennen: ik ben een slecht mens. Terwijl ik net met de laatste kracht vanuit mijn tenen mijn wekelijkse hardlooprondje probeer te halen, word ik nonchalant ingehaald door een man met een babywagen in zijn handen. Hij lacht onschuldig naar me, net zoals zijn baby die vredig ligt te slapen. Het enige wat ik denk is: 'Kom op Joris, sprintje erbij en pootje lappen.'
Met een fles champagne onder de arm rollen ze zo de naastgelegen nachtclub in. Na zich te hebben los geworsteld van hun vrouwen op de velours paarse bank staan ze nu aan de rand van de dansvloer. Ze zien er smetteloos uit in een scherp gesneden maatpak met hun ogen strak op het vrouwelijk schoon. Het zijn net twee Italiaanse voetbalcommentatoren.