Ik verwonder me iedere keer als de treindeur opengaat over hoe verschillend wij mensen zijn. Alsof je een zak Engelse drop opentrekt en je naarmate de zak verder scheurt telkens een nieuw soort dropje tegenkomt. Ook hier is de ene lekkerder dan de andere, maar ja de vieze moeten er toch een keer uit. Het zal hen zelf een worst wezen, als ze er allemaal maar als allereerste uit mogen.
Vakantie maakt meer kapot dan je lief is. Een paar dagen weg van Utrecht en ik ben opeens een heel ander mens. Had ik altijd een godsgruwelijke hekel aan alles wat met tuinieren te maken heeft, heb ik net, nota bene vrijwillig, het gazon van een ander gemaaid. Ik betrapte mezelf zelfs op een voldane grijns op mijn gezicht. Zo zie je, het gras bij de buren is inderdaad groener.