Ik verwonder me iedere keer als de treindeur opengaat over hoe verschillend wij mensen zijn. Alsof je een zak Engelse drop opentrekt en je naarmate de zak verder scheurt telkens een nieuw soort dropje tegenkomt. Ook hier is de ene lekkerder dan de andere, maar ja de vieze moeten er toch een keer uit. Het zal hen zelf een worst wezen, als ze er allemaal maar als allereerste uit mogen.
Nog voordat de coffeeshop officieel open is, lopen ze al naar binnen. Met gebogen hoofd en een capuchon tot over hun wenkbrauwen. “Beste wensen jochie”, zegt de portier. Sommigen geven hem een slap handje, anderen zijn zo stoned dat ze niet eens lijken te weten welk jaar het is, laat staan dat ze de jaarwisseling bewust hebben meegemaakt. Goed voornemen voor volgend jaar.