Ik verwonder me iedere keer als de treindeur opengaat over hoe verschillend wij mensen zijn. Alsof je een zak Engelse drop opentrekt en je naarmate de zak verder scheurt telkens een nieuw soort dropje tegenkomt. Ook hier is de ene lekkerder dan de andere, maar ja de vieze moeten er toch een keer uit. Het zal hen zelf een worst wezen, als ze er allemaal maar als allereerste uit mogen.
Ik zit vandaag voor het eerst bij Seats2meet waar opgeschoten zzp’ers lekker met elkaar netwerken onder het genot van automatenkoffie en gratis lunch. Ik ben duidelijk nieuw, want nog voor het startsein klinkt, wordt er nerveus met stoelen en tafels geschoven. Als een bijbelse sprinkhanenplaag vliegen ze op het buffet af om alles kaal te vreten wat ze tegenkomen.