“Is het een cadeau?” Ik knik. Ze pakt de rode rozen uit mijn handen en brengt ze naar haar heilige domein achter de toonbank. Vingervlug schikt ze de bloemen tot een mooie bos in elkaar, bijeengehouden door een simpel blauw elastiekje. Daarna rolt ze er een vel plastic omheen. Niks meer, niks minder. Zelfs geen gekruld lintje. “Bloemen zeggen al genoeg.”
Soms gebeuren er van die dingen die je liever snel vergeet, maar die je toch graag met iemand zou willen delen. Bij deze. Koop bij de visboer een paar vissen, kook daar een heerlijke vissoep van en maak net even iets teveel. Gooi vervolgens de resterende soep in een open vuilniszak en zet die een paar dagen in je tuin. Open de zak opnieuw, weet je precies wat ik bedoel.