“Is het een cadeau?” Ik knik. Ze pakt de rode rozen uit mijn handen en brengt ze naar haar heilige domein achter de toonbank. Vingervlug schikt ze de bloemen tot een mooie bos in elkaar, bijeengehouden door een simpel blauw elastiekje. Daarna rolt ze er een vel plastic omheen. Niks meer, niks minder. Zelfs geen gekruld lintje. “Bloemen zeggen al genoeg.”
“Daarnaast hebben we een mousse van pandan. Zoals je ziet is het groen, die groene kleur komt uit de bladeren van de zogenaamde schroefpalm, een soort palmboom.” Interessant verhaal, maar is het ook lekker denk ik bij mezelf. Blijkbaar zeiden mijn hersenen dit hardop. “Ja, dat weet ik niet, ik heb het zelf nog niet geproefd, maar ik denk wel dat het heerlijk smaakt ja.”