Toen ik vanochtend het gordijn open deed keek ik tegen een paars met groene bouwkraan aan. Zo eentje van Fisher Price, maar dan in het echie. Een oranje container, tot de nok toe gevuld, werd vanaf de straat zo over het dak van een huis getild. Alsof het inderdaad speelgoed was. Het is maar goed dat ik niet de machinist ben, want ik liet als kind toch het liefste alles vallen.
De afgelopen twee dagen was ik alleen thuis. Normaal woon ik samen, maar nu dus even niet. Gelukkig komt ze morgen weer terug. Het zet me alleen wel voor een dilemma. Als ik het huis helemaal spik en span opruim, denkt ze misschien wel dat ik iets te verbergen heb. Maar als ik alles gewoon laat staan, denkt ze straks dat ik een viespeuk ben. Weet je wat, volgende keer ga ík weg. Hoef ik ook die afwas niet te doen.