“Hé, dit is volgens mij een docent van mijn middelbare school.” Tijd voor het zaterdagritueel. Na de krant te hebben doorgespit op politiek, oorlogen en klimaatproblemen, stuit ze op de laatste pagina met familieberichten. Met precisie worden de overlijdensadvertenties en geboorteberichten onder de loep genomen. Sterk staaltje roddeljournalistiek als je het mij vraagt.
Ik staar naar het geel, groen en rode neonbord. ‘Ethiopisch restaurant’ staat er. Ik fiets hier dagelijks langs en iedere keer vraag ik me af wat daar nou gebeurt. Ik heb namelijk echt geen idee wat typisch Ethiopisch is. “Je krijgt een hele grote deegflap en daar gooi je allemaal hapjes op”, zegt ze als we langs fietsen. Noem het dan gewoon een pannenkoekenrestaurant.