Met zonder jas
De stad is officieel ontwaakt uit haar winterslaap. Of beter gezegd herfstslaap. De geluiden die voor lange tijd waren verborgen komen door de open deuren en ramen naar buiten: malende koffiemolens, au claire de la lune’s op piano’s en rommelende laatjes van mannen die driftig op zoek zijn naar hun zonnebril. Het enige waar mensen zich nu nog druk om maken, is of ze met zonder jas naar buiten kunnen.
Keerzijde
'Als ik wist dat het de laatste keer was, dan zou ik het eeuwig laten duren.' Ik weet niet meer waar en wanneer ik deze zin heb gehoord, maar ik moet er nu ineens aan denken. De laatste keer seks, pizza, Terschelling, afzonderlijk of alledrie tegelijk, het klinkt als een droom vol verlangen die inderdaad eeuwig mag duren. Jammer, dat het niet ook andersom werkt. Met het schoonmaken van dit doucheputje bijvoorbeeld.
