Toen ik vanochtend wakker werd, dacht ik aan mijn pianostemmer van vroeger. Eens in de zoveel tijd stond hij plots op de stoep, alsof hij wekenlang in de heg bij de voordeur had gezeten. Met de precisie van een chirurg opende hij de piano en tikte hij op iedere klankhamer om de juiste toon te bereiken. Als hij daarna begon te spelen, klonk alles dat wrang was weer in evenwicht.
Ok, misschien was ik naïef toen ik het flesje fluoriserend oranje Vitaminwater op de boodschappenband zette. Maar ik had haast. En dorst. En bovendien kon ik wel wat vitaminen gebruiken. En nu ook een wortelkanaalbehandeling. ‘Met een natuurlijke smaak.’ Ik vind dat diegene die dit heeft bedacht het voor straf elke dag moet drinken.