“Is deze ook van u?”, vraagt de cassière terwijl ze in haar rechterhand een sperzieboon vasthoudt. Het lullige groene slurfje bungelt tussen haar vingers zoals een slap Frans frietje dat in de buurt van de route de soleil op een warmhoudplaatje ligt te wachten op een of andere vrachtwagen- chauffeur die Günter heet. Ik wijs stiekem naar de vrouw achter me. “Nee, misschien van haar”.
Ok, misschien was ik naïef toen ik het flesje fluoriserend oranje Vitaminwater op de boodschappenband zette. Maar ik had haast. En dorst. En bovendien kon ik wel wat vitaminen gebruiken. En nu ook een wortelkanaalbehandeling. ‘Met een natuurlijke smaak.’ Ik vind dat diegene die dit heeft bedacht het voor straf elke dag moet drinken.