“Is deze ook van u?”, vraagt de cassière terwijl ze in haar rechterhand een sperzieboon vasthoudt. Het lullige groene slurfje bungelt tussen haar vingers zoals een slap Frans frietje dat in de buurt van de route de soleil op een warmhoudplaatje ligt te wachten op een of andere vrachtwagen- chauffeur die Günter heet. Ik wijs stiekem naar de vrouw achter me. “Nee, misschien van haar”.
Soms gebeuren er van die dingen die je liever snel vergeet, maar die je toch graag met iemand zou willen delen. Bij deze. Koop bij de visboer een paar vissen, kook daar een heerlijke vissoep van en maak net even iets teveel. Gooi vervolgens de resterende soep in een open vuilniszak en zet die een paar dagen in je tuin. Open de zak opnieuw, weet je precies wat ik bedoel.