Als de zon schijnt, kan ik de hele wereld aan. Echt waar. Alsof er een soort superkracht in mijn buik aangezwengeld wordt waar de Troetelbeertjes en Power Rangers samen nog een puntje aan kunnen zuigen. Met een glimlach van oor tot oor haal ik met gemak mijn pinpas door een apparaat, nadat ik net een half uur op een tosti heb zitten wachten die naar donkerbruin karton smaakt.
Ok, misschien was ik naïef toen ik het flesje fluoriserend oranje Vitaminwater op de boodschappenband zette. Maar ik had haast. En dorst. En bovendien kon ik wel wat vitaminen gebruiken. En nu ook een wortelkanaalbehandeling. ‘Met een natuurlijke smaak.’ Ik vind dat diegene die dit heeft bedacht het voor straf elke dag moet drinken.