Schrijven is net als poepen. Soms gaat het zo makkelijk dat je bijna vergeet dat je bezig bent en is de klus zo geklaard. Alleen soms gaat het zó moeilijk dat je net zo lang moet drukken dat het bijna pijn doet om tot de ultieme doorbraak te komen. Hoe dan ook, we kunnen er kort of lang om zitten, niemand vindt het fijn als er tijdens de daad naar je wordt gekeken. Ga weg loerend mens naast me!
Dit is echt zo’n dag dat ik binnenblijf, een flesje wijn opentrek en met een stokbroodje brie uit het raam kijk. Je hoeft echt niets te missen van al die festivals, als je maar goed oplet. Natte kartonnetjes met bekers bier, kluisjes, tentpalen, Heras hekwerken, foodtrucks. Het is gewoon wachten op het volgende windvlaagje, dan komt het festival vanzelf naar je toe deze zomer.