Schrijven is net als poepen. Soms gaat het zo makkelijk dat je bijna vergeet dat je bezig bent en is de klus zo geklaard. Alleen soms gaat het zó moeilijk dat je net zo lang moet drukken dat het bijna pijn doet om tot de ultieme doorbraak te komen. Hoe dan ook, we kunnen er kort of lang om zitten, niemand vindt het fijn als er tijdens de daad naar je wordt gekeken. Ga weg loerend mens naast me!
Ik zit vandaag voor het eerst bij Seats2meet waar opgeschoten zzp’ers lekker met elkaar netwerken onder het genot van automatenkoffie en gratis lunch. Ik ben duidelijk nieuw, want nog voor het startsein klinkt, wordt er nerveus met stoelen en tafels geschoven. Als een bijbelse sprinkhanenplaag vliegen ze op het buffet af om alles kaal te vreten wat ze tegenkomen.