Vakantie in een vreemd huis, het voelt toch als een soort ontdekkingsreis. Mijn tocht begint in de schuur. De hamers hangen bij de hamers, de Engelse sleutels zijn genummerd van klein naar groot en zelfs het zakmes heeft een eigen vakje. Elk stuk past precies in het silhouet dat met een viltstift op de plank is aangebracht. Eén ding is zeker: ik ben in een grote-mensen-huis.
Nog voordat de coffeeshop officieel open is, lopen ze al naar binnen. Met gebogen hoofd en een capuchon tot over hun wenkbrauwen. “Beste wensen jochie”, zegt de portier. Sommigen geven hem een slap handje, anderen zijn zo stoned dat ze niet eens lijken te weten welk jaar het is, laat staan dat ze de jaarwisseling bewust hebben meegemaakt. Goed voornemen voor volgend jaar.