Met grote passen lopen we door de miezerende regen naar het ‘boemeltje’ vol zuidelijke zonderlingen, op weg naar huizen in plaatsen waar ik nog nooit van heb gehoord. Molenhoek, Cuijk, Vierlingsbeek. Hoe verder we reizen, hoe leger de landschappen. Ik ben jaloers op de man die blijft zitten als wij uitstappen. Hij is vast op weg naar het einde van de wereld.
Ok, misschien was ik naïef toen ik het flesje fluoriserend oranje Vitaminwater op de boodschappenband zette. Maar ik had haast. En dorst. En bovendien kon ik wel wat vitaminen gebruiken. En nu ook een wortelkanaalbehandeling. ‘Met een natuurlijke smaak.’ Ik vind dat diegene die dit heeft bedacht het voor straf elke dag moet drinken.