Met grote passen lopen we door de miezerende regen naar het ‘boemeltje’ vol zuidelijke zonderlingen, op weg naar huizen in plaatsen waar ik nog nooit van heb gehoord. Molenhoek, Cuijk, Vierlingsbeek. Hoe verder we reizen, hoe leger de landschappen. Ik ben jaloers op de man die blijft zitten als wij uitstappen. Hij is vast op weg naar het einde van de wereld.
Soms gebeuren er van die dingen die je liever snel vergeet, maar die je toch graag met iemand zou willen delen. Bij deze. Koop bij de visboer een paar vissen, kook daar een heerlijke vissoep van en maak net even iets teveel. Gooi vervolgens de resterende soep in een open vuilniszak en zet die een paar dagen in je tuin. Open de zak opnieuw, weet je precies wat ik bedoel.