Met grote passen lopen we door de miezerende regen naar het ‘boemeltje’ vol zuidelijke zonderlingen, op weg naar huizen in plaatsen waar ik nog nooit van heb gehoord. Molenhoek, Cuijk, Vierlingsbeek. Hoe verder we reizen, hoe leger de landschappen. Ik ben jaloers op de man die blijft zitten als wij uitstappen. Hij is vast op weg naar het einde van de wereld.
Een vader komt samen met zijn zoontje en dochter binnen om te lunchen. Het jongetje bestelt stoer een tosti zoals grote mensen dat doen. Zodra zijn bestelling op tafel komt is zijn stoere blik echter snel verdwenen. Op het bord ligt volgens plan een tosti met een klein bakje tomatenketchup, maar daarnaast staat nog een schaaltje. “Moet ik die salade ook opeten?”