Er gaat niets boven een zondags ontbijt met een warm croissantje, een pruttelende percolator en op je sokken in de verse kattenstront stappen, omdat je domweg de deur hebt dichtgedaan waardoor je kleine harige huisbewoner daarom maar gewoon midden in de woonkamer op de houten vloer zijn gang is gegaan. Geef hem eens ongelijk. Goedemorgen Daantje.
Hardop zuchtend komt ze binnen. Ze gaat naast mij op de bank zitten, maar staat meteen weer op om haar natte regenjas aan de kapstok te hangen. “Nou, nou, wat een weer hè”, zegt ze tegen me. Ik knik en bereid me voor op zo’n ouderwetse klaagzang over het weer. “Lekker weer een keer een hele dag regen”, zegt ze tot mijn verbazing. “Die verdomde klotepollen ook.”