Als je een kind hebt, fotografeer je alles. Kinderen die lachen, dansen, eten op hun kin schmutzen. Is leuk voor later. Ik zie nog net niet op Facebook hoe ze hun luier volkakken. Nu heb ik dus geen kind, maar wel een kat. En als die met zijn kop vastzit in een frisdrankglas omdat hij per se daar uit wil drinken, dan is dat toch een foto waard. Ja, ook al doet hij het elke dag.
Soms zijn er van die dagen dat je de hele wereld aankunt. De energie vliegt vanuit je kleinste teen naar het puntje van je duim en via je oren weer naar buiten. Alsof je continu een rode peper in je reet hebt, ook al is die voor niemand zichtbaar. Gisteren was vooral niet zo’n dag. Wat voelde ik me beroerd. Een hele dag op bed gelegen. Zelfs die rode peper hielp niet.