Als je een kind hebt, fotografeer je alles. Kinderen die lachen, dansen, eten op hun kin schmutzen. Is leuk voor later. Ik zie nog net niet op Facebook hoe ze hun luier volkakken. Nu heb ik dus geen kind, maar wel een kat. En als die met zijn kop vastzit in een frisdrankglas omdat hij per se daar uit wil drinken, dan is dat toch een foto waard. Ja, ook al doet hij het elke dag.
Ik zit buiten op een houten bankje als naast mijn oor een zeepbel uit elkaar spat. Wanneer ik omhoog kijk zie ik honderden bellenblaasbellen, alsof er net ergens een vrachtwagen met liters zeepsop is omgevallen. Boven op het dak van een rijtjeshuis verschijnt een jongetje met bruine krullen. Hij zwaait naar me. Nu weet ik het zeker: het is eindelijk zomer.