Ik was gisteren op de Dutch Design Week in Eindhoven waar de hele stad is overspoeld door zwarte monturen, flamboyante vrouwen met rood opgestoken haar en Design. Met een hoofdletter D. Behalve in Café de Baron. Daar is sinds jaar en dag zelfs de menukaart niet veranderd en staan de asbakken gewoon nog op tafel. Of zouden die vintage zijn?
Ik zit buiten op een houten bankje als naast mijn oor een zeepbel uit elkaar spat. Wanneer ik omhoog kijk zie ik honderden bellenblaasbellen, alsof er net ergens een vrachtwagen met liters zeepsop is omgevallen. Boven op het dak van een rijtjeshuis verschijnt een jongetje met bruine krullen. Hij zwaait naar me. Nu weet ik het zeker: het is eindelijk zomer.