Jezus wat een lekker weer is het toch vandaag. Ik neem me voor om mijn palmboom-zwembroek aan te trekken, kokosolie tevoorschijn te toveren en als een ware Don Juan op de plaatselijke Copacabana met mijn beachbody te shinen. Voor ik het weet zit ik echter op de bank uren te kijken naar twee mannetjes die op oranje gravel een balletje overslaan.
Soms zijn er van die dagen dat je de hele wereld aankunt. De energie vliegt vanuit je kleinste teen naar het puntje van je duim en via je oren weer naar buiten. Alsof je continu een rode peper in je reet hebt, ook al is die voor niemand zichtbaar. Gisteren was vooral niet zo’n dag. Wat voelde ik me beroerd. Een hele dag op bed gelegen. Zelfs die rode peper hielp niet.