In het vliegtuig voor me zit een blonde jongen met kort stekeltjeshaar. Hij zit bij een ander echtpaar, omdat de stoel naast zijn vriend al was bezet. Hij blijkt DJ te zijn, op weg naar zijn eerste buitenlandse optreden. De man van het stel ontwerpt rubbers. "Zijn jullie al eerder in Rome geweest?" "Nee, ik ook niet. Hé, misschien weten jullie dat. Staat hier ook de scheve toren van Pisa?"
Ik verbaas me er iedere keer weer over. Overdag op straat lopen ze je straal voorbij, maar eenmaal in een fluorescerend hardlooppakje in het park, tussen het zuchten en steunen door, word je dol enthousiast begroet alsof jullie bloedbroeders zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik ben fan van dit ritueel, maar het blijft toch een beetje vreemd: “Hoi zweterig mens dat ik niet ken.”