“Help die man maar even, dan ga ik intussen even op zoek naar geld.” Een vrouw met donkerbruin haar, ik schat haar ergens achter in de zestig, reikt met haar hand diep in een handtas op zoek naar een portemonnee. Als een kind van drie graaiend in een grabbelton. “Vroeger was ik echt van pief-paf-poef hoor, maar ja je wordt ouder hè”, lacht ze. Was ik maar eerder geboren.
Soms sta je nog slaperig onder de douche en dan raakt het je vanuit het niets. Een stroom, nee, een waterval van euforie die de douchecabine vult met het antwoord waar je op zat te wachten. Zo’n moment waarop alle puzzelstukjes voor even samenkomen. Vanochtend had ik zo’n moment, toen ik had bedacht dat ik een zachtgekookt eitje als ontbijt wilde.