“Help die man maar even, dan ga ik intussen even op zoek naar geld.” Een vrouw met donkerbruin haar, ik schat haar ergens achter in de zestig, reikt met haar hand diep in een handtas op zoek naar een portemonnee. Als een kind van drie graaiend in een grabbelton. “Vroeger was ik echt van pief-paf-poef hoor, maar ja je wordt ouder hè”, lacht ze. Was ik maar eerder geboren.
Weet je wat zo fijn is aan de herfst? De voorspelbaarheid ervan. Dat je nog voordat je het gordijn opendoet weet dat erachter een grijze waas je toelacht. Of nou ja, toegromt. En dat je voordat je de deur uitgaat weet dat je deze dag minstens twee keer natregent tot in je onderbroek. Want dat was gisteren ook, en dat zal morgen ook zo zijn. Je kunt zeggen wat je wil, maar de herfst is wel heerlijk overzichtelijk.