“Help die man maar even, dan ga ik intussen even op zoek naar geld.” Een vrouw met donkerbruin haar, ik schat haar ergens achter in de zestig, reikt met haar hand diep in een handtas op zoek naar een portemonnee. Als een kind van drie graaiend in een grabbelton. “Vroeger was ik echt van pief-paf-poef hoor, maar ja je wordt ouder hè”, lacht ze. Was ik maar eerder geboren.
Guilty pleasures: nummers die je stiekem fantastisch vindt, maar waar je met geen enkel goed fatsoen publiekelijk voor uit durft te komen. Ik betrapte me gisteren in de supermarkt op het vrolijk meeneuriën van Marco Borsato’s ‘Rood’. Hij had me weer compleet te pakken met zijn Riverdance-violen. Gelukkig stond de man met tatoeage-mouwtjes naast me ook blij mee te hummen.