Ik woon sinds kort naast het station. Super handig, zou je denken. Precies. Dus vandaag stapte ik op een volle sprinter, maar dan écht vol, met allerlei mensen die op elkaars tenen staan, dus ik stap de 1e klas binnen: geen hond te bekennen, op de conducteur na. “Heeft u een kaartje voor de 2e klas, dan moet u daar gaan staan.” Verhip, je hebt gelijk. In de eerste klas staan is natuurlijk veel duurder.
Een oudere vrouw kijkt vredig uit het raam terwijl de straten voorbij flitsen. Plotseling begint ze zenuwachtig te bewegen. Met nog drie bushaltes te gaan snoert ze haar handtas om haar arm. Nog twee; ze drukt haar ov-chipkaart klemvast in haar hand. Nog één, ze zet haar muts op. Als de bus stopt, stapt ze vastberaden uit. Lekker overzichtelijk, dat ouder worden.