Ja, mevrouw
Ik woon sinds kort naast het station. Super handig, zou je denken. Precies. Dus vandaag stapte ik op een volle sprinter, maar dan écht vol, met allerlei mensen die op elkaars tenen staan, dus ik stap de 1e klas binnen: geen hond te bekennen, op de conducteur na. “Heeft u een kaartje voor de 2e klas, dan moet u daar gaan staan.” Verhip, je hebt gelijk. In de eerste klas staan is natuurlijk veel duurder.
Vandaag is rood
Guilty pleasures: nummers die je stiekem fantastisch vindt, maar waar je met geen enkel goed fatsoen publiekelijk voor uit durft te komen. Ik betrapte me gisteren in de supermarkt op het vrolijk meeneuriën van Marco Borsato’s ‘Rood’. Hij had me weer compleet te pakken met zijn Riverdance-violen. Gelukkig stond de man met tatoeage-mouwtjes naast me ook blij mee te hummen.
