Ik kijk nu al uit naar de kerstborrel vanmiddag. Kan ik eindelijk Lisa van HR drie dikke zoenen geven, want hé, ook al heb ik je vanochtend nog gezien, het is ook in mijn hart bijna kerst Lisa. Vervolgens gooi ik me vol met liters bubbeltjeswijn, chocoladekerstkransjes met spikkels en een trio van borrelnootjes. Was ik maar ergens in vaste dienst, het had zo mooi kunnen zijn.
Soms sta je nog slaperig onder de douche en dan raakt het je vanuit het niets. Een stroom, nee, een waterval van euforie die de douchecabine vult met het antwoord waar je op zat te wachten. Zo’n moment waarop alle puzzelstukjes voor even samenkomen. Vanochtend had ik zo’n moment, toen ik had bedacht dat ik een zachtgekookt eitje als ontbijt wilde.