Ik kijk nu al uit naar de kerstborrel vanmiddag. Kan ik eindelijk Lisa van HR drie dikke zoenen geven, want hé, ook al heb ik je vanochtend nog gezien, het is ook in mijn hart bijna kerst Lisa. Vervolgens gooi ik me vol met liters bubbeltjeswijn, chocoladekerstkransjes met spikkels en een trio van borrelnootjes. Was ik maar ergens in vaste dienst, het had zo mooi kunnen zijn.
Hij zit mokkend op een stoel met zijn armen over elkaar. Het is eigenlijk meer een klein krukje, zo’n rond huishoudtrapje dat toevallig tussen alle kledingrekken staat. Hij draagt een blauw geruit colbertje met in zijn nek een prikkend prijskaartje. Zijn pruillip doet een op uitbarsting staande vulkaan verbleken. Dat wordt een ijsje met heel veel bolletjes en spikkels.