Ik kijk nu al uit naar de kerstborrel vanmiddag. Kan ik eindelijk Lisa van HR drie dikke zoenen geven, want hé, ook al heb ik je vanochtend nog gezien, het is ook in mijn hart bijna kerst Lisa. Vervolgens gooi ik me vol met liters bubbeltjeswijn, chocoladekerstkransjes met spikkels en een trio van borrelnootjes. Was ik maar ergens in vaste dienst, het had zo mooi kunnen zijn.
De stad is officieel ontwaakt uit haar winterslaap. Of beter gezegd herfstslaap. De geluiden die voor lange tijd waren verborgen komen door de open deuren en ramen naar buiten: malende koffiemolens, au claire de la lune’s op piano’s en rommelende laatjes van mannen die driftig op zoek zijn naar hun zonnebril. Het enige waar mensen zich nu nog druk om maken, is of ze met zonder jas naar buiten kunnen.