Vergeet Zuid-Amerika, de Galapagos of Madagascar. Je hoeft helemaal niet naar de andere kant van de wereld om even offline te zijn. Na 4,5 uur in drie verschillende treinen en twee bussen kom je op een plek waar je altijd uitzicht hebt op zee, de koffie maar tachtig cent is, en de buschauffeur je voor de deur afzet. Althans, dat is wat de Lonely Planet zegt. Nu maar hopen dat het klopt.
Het oudere stelletje, de tokkiemoeder in haar strakke panterlegging, het buitenlandse jongetje dat driftig voorbij rent, de vader op zijn bakfiets, het blonde meisje met een buitenboordbeugel en de creatieve kunstacademie jongen met zijn wilde kapsel en veel te grote tekenmap. In het stadskantoor is iedereen gelijk: een burger met een bonnetje. Pling. Volgende.