Vergeet Zuid-Amerika, de Galapagos of Madagascar. Je hoeft helemaal niet naar de andere kant van de wereld om even offline te zijn. Na 4,5 uur in drie verschillende treinen en twee bussen kom je op een plek waar je altijd uitzicht hebt op zee, de koffie maar tachtig cent is, en de buschauffeur je voor de deur afzet. Althans, dat is wat de Lonely Planet zegt. Nu maar hopen dat het klopt.
Tegenover me zijn een stel Polen driftig bezig met klussen. Ik word al drie weken wakker met het geluid van een zaag, dus ik zal blij zijn als dat klotehuis af is. Doet me denken aan de tijd dat ik nog in de Wittevrouwen woonde. Bij de eerste zonnestraal kwamen daar alle kluskoffers en zaagtafels uit de buurt tegelijk tevoorschijn. Gelukkig is het vandaag zondag. En regent het.