Voor de poort van mijn huis staat een donkerblauwe Seat waarin een paar Marrokaantjes naar foute rapmuziek zitten te luisteren. 'Nee, die Mexicaanse, die is fucking lekker zeg ik je.' Er is in de wijde omtrek geen enkel meisje te bekennen, laat staan iets exotisch, dus ze hebben het vast over de hete chickies bij hun op school. 'Je weet wel, met zo'n citroentje. Corona ofzo.'
Vergeet Zuid-Amerika, de Galapagos of Madagascar. Je hoeft helemaal niet naar de andere kant van de wereld om even offline te zijn. Na 4,5 uur in drie verschillende treinen en twee bussen kom je op een plek waar je altijd uitzicht hebt op zee, de koffie maar tachtig cent is, en de buschauffeur je voor de deur afzet. Althans, dat is wat de Lonely Planet zegt. Nu maar hopen dat het klopt.