Waarom klinkt op papier toch altijd alles korter. Even langs de supermarkt, bouwmarkt, en zucht, de IKEA. Op papier een korte zin, in werkelijkheid is het net alsof je een groene zeephelling probeert op te komen met een PAX-garderobekast onder je linkerarm, een krat bier in de rechter en in je mond een doos schroeven terwijl de finish als een konijn voor je uit blijft rennen.
Met haar blonde Pippi Langkous staartjes klimt ze op de zwarte draadstoel voor het raam. Haar vader bestelt een americano. “Sorry meneer, wij maken foto’s voor de website. Vind u het goed dat jullie mogelijk op de foto staan?” “Ja hoor, geen probleem”, zegt de man. “Oh trouwens, wacht even, dan veeg ik even de schmutz van haar gezicht. Staat ze er tenminste goed op.”