Ik ga op reis
Waarom klinkt op papier toch altijd alles korter. Even langs de supermarkt, bouwmarkt, en zucht, de IKEA. Op papier een korte zin, in werkelijkheid is het net alsof je een groene zeephelling probeert op te komen met een PAX-garderobekast onder je linkerarm, een krat bier in de rechter en in je mond een doos schroeven terwijl de finish als een konijn voor je uit blijft rennen.
Vandaag is rood
Guilty pleasures: nummers die je stiekem fantastisch vindt, maar waar je met geen enkel goed fatsoen publiekelijk voor uit durft te komen. Ik betrapte me gisteren in de supermarkt op het vrolijk meeneuriën van Marco Borsato’s ‘Rood’. Hij had me weer compleet te pakken met zijn Riverdance-violen. Gelukkig stond de man met tatoeage-mouwtjes naast me ook blij mee te hummen.
