Ik heb een nieuwe achterbuurvrouw. Of eigenlijk achterbuurmeisje, want ze is denk ik eerstejaarsstudent. Ze heeft gisteren haar halve kamer volgezet met IKEA en vandaag komen papa en mama voor het eerst op bezoek. Terwijl haar moeder zich enthousiast in de rondte draait, kijkt vader het van een afstandje aan. Voorzichtig trekt hij een deur open, misschien is er nog een tweede kamer.
Een Oudejaarslot. Elk jaar koop ik er één. Net zoals honderdvierentwintigduizend miljoen andere mensen. Waarom? Het prikkelt je fantasie. Stel nou dat je hem wint, dan zou je zoveel mooie dingen kunnen doen. Dat gun ik oprecht iedereen. Maar o wee als die man voor me in de rij hetzelfde eindcijfer kiest, dan geef ik hem een snoeihard knietje in zijn ballen.